Niewiele nastolatków przeżywa okres dojrzewania bez pryszczy. Wypryski są źródłem kompleksów, szczególnie gdy pojawiają się w widocznych miejscach: na twarzy i dekolcie. Czasem trądzik pozostawia po sobie nieestetyczne ślady na całe życie, dlatego tak ważne są jego diagnostyka i leczenie.
Zmiany hormonalne, które mają miejsce w okresie dojrzewania uwidaczniają się na skórze w postaci zaskórników oraz zmian zapalnych. Androgeny (hormony męskie) wyraźnie wpływają na pracę gruczołów łojowych i pojawianie się na skórze trądziku. U kobiet zaobserwowano również związek między poziomem estrogenu a występowaniem pryszczy, stąd u wielu dorastających dziewczyn wypryski powstają przed miesiączką.
Ale u młodych osób trądzik może się pojawić również z innych powodów, np. w wyniku alergii pokarmowej, mechanicznego podrażnienia, przyjmowania niektórych leków, występowania pasożytów lub po prostu zbyt rzadkiego lub niewłaściwego oczyszczania skóry twarzy, przez które dochodzi do zatkania gruczołów łojowych i pojawienia się wyprysków na skórze.
Żeby zdiagnozować rodzaj trądziku oraz określić przyczyny jego pojawienia się konieczna jest wizyta u dermatologa, a często również u endokrynologa. Jak już zostało wspomniane najczęstszą przyczyną wystąpienia trądziku w młodym wieku są związane z okresem dojrzewania zmiany hormonalne, dlatego lekarze mogą zlecić badania męskich hormonów: testosteronu, androstendionu i DHEA. Innymi hormonami, których poziom określa się w diagnostyce trądziku są TSH, prolaktyna, LH i FSH (hormony przysadki mózgowej), FT4 (hormon tarczycy) oraz estradiol i progesteron (hormony żeńskie).
Jednak jeśli podejrzewamy, że przyczyny występowania trądziku mogą być pozahormonalne wtedy warto wykonać inne badania. Jeśli wypryski pojawiają się po zjedzeniu określonych produktów spożywczych to wówczas lekarz może zlecić wykonanie testów na alergie pokarmowe. Inne badania, które są zlecane w celu zdiagnozowania trądziku to: morfologia, badanie na obecność bakterii helicobacter pylori, IgG, IgM, lipidogram, glukoza oraz wymaz ze zmiany trądzikowej z posiewem.
Metody leczenia są dobierane do rodzaju trądziku i stopnia jego nasilenia. W trądziku zaskórnikowym stosuje się zwykle tylko leki zewnętrzne, ponieważ to przynosi dobre efekty. W trądziku grudkowo-ogólnym oprócz zaskórników na skórze występują zapalne grudki i krosty. Konieczne jest wtedy stosowanie antybiotyków miejscowo i ogólnie. W trądziku ropowiczym oprócz wymienionych wyprysków występują zmiany naciekowe, cysty oraz przetoki. Jeśli nie pomaga ogólne leczenie przeciwbakteryjne to często stosuje się izotretynoinę, która wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwzaskónikowe, zmniejsza ilość wydzielanego sebum oraz bakterii.
Do leczenia miejscowego trądziku stosuje się m.in. maści, żele oraz kremy zawierające retinoidy (pochodne witaminy A), kwas azelainowy, antybiotyki oraz nadtlenek benzoilu. W przypadku silnego trądziku zaleca się leczenie doustne: antybiotyki dobrane przez lekarza, tabletki antykoncepcyjne działające antyandrogennie, leki o działaniu przeciwzapalnym, przeciwzaskónikowym, zmniejszające ilość wydzielanego sebum oraz bakterii. Oprócz tego dermatolog może zarekomendować zabieg oczyszczania skóry, peeling medyczny, przeprowadzenie terapii laserowej, fototerapii czy wykonanie mikrodermabrazji.
Benzacne żel jest to biały żel bez zapachu stosowany w leczeniu różnych postaci trądziku pospolitego.
